Het zit er op!

Eergisteren was het dan eindelijk zover. Gedragen door al die aardige en blije mensen in Thialf was de 5000 meter een eitje. Ik moest na 14 ronden gestopt worden en had nog best 3 of 4 rondjes meer kunnen doen. Na de koffie, krentenbol, liefde en peptalk was het fietsen aan de beurt.  Dat ging heel best, mooie omgeving en goed bewegwijzerde route. Ik had onderweg wel meer HH fietsers verwacht, een paar keer gepasseerd door  groepjes "snelle jongens en meisjes" en wat duo's. Zelf heb ik niet veel mensen gepasseerd. Al fietsend dus veel tijd om na te denken over de ziekte die achter me ligt. De periode na de ontdekking van het lymfoom, 3 x een recidief en  2 ziekenhuisopnames vanwege corona brengt je als gezin wel heel dicht bij elkaar.  Ik had liever een andere aanleiding gehad. Ook al is er nu al  geruime tijd betrekkelijke rust, zowel mijn omgeving als ikzelf blijven heel alert op alle veranderingen. Regelmatig vraagt een van mijn dierbaren "gaat het wel goed" omdat ze een kleine verandering zien, gelukkig kan ik nog steeds antwoorden "ja hoor". Toen ik na bijna tweeneneenhalf uur terugkwam bij Thialf was daar een warm bad van liefdevolle mensen die me verwelkoomden en kon ik meeklappen voor degenen die na mij aankwamen.  Een stoelmassage heeft ervoor gezorgd dat ik nagenoeg zonder spierpijn aan de nieuwe dag kon beginnen. Gisteren liep ik nog over van adrenaline en kon ik dit blog niet schrijven. Vandaag ging versie 1 van dit verhaal de mist in toen ik het zou plaatsen, jammer versie1  is altijd beter dan 2!

De voorbereidingstijd met de fiets- en schaatstraining was behoorlijk intensief en bepaalde zeker de laatste weken de agenda; ook dat zit erop. 

Ik wil mijn volgers en donateurs hartelijk bedanken voor de aandacht en de donaties en iedereen een prettige zonnige toekomst toewensen.